Μ. Καραπάνου – Ναι (Ωκεανίδα)

“Μανιοκατάθλιψη……Αυτή την αρρώστια έχω… Είναι πολύ σοβαρή…Έχει πλάκα….Μ' αρέσει…”

Ότι πιο αρρωστημένο έχω διαβάσει από ελληνίδα συγγραφέα! Διαστροφή σε όλο της το μεγαλείο. Θα έλεγα ότι το ''Ναι'' είναι το ημερολόγιο μιας μανιοκαταθλιπτικής γυναίκας, που η συγγραφέας απλά αποφασίζει να το δημοσιεύσει. Το ημερολόγιο αυτό (δεν είναι ακριβώς ημερολόγιο αλλά εγώ το λέω έτσι) περιέχει ιστορίες βουτηγμένες στο σαδισμό, στο μαζοχισμό, στη σεξουαλική διαστροφή. Άλλες από αυτές έγιναν πραγματικά, ενώ άλλες είναι ίσως αποτέλεσμα της εκτενής χρήσης χαπιών από την ασθενή . Αν και το είχα καιρό στα χέρια μου (Princeps ευχαριστώ) δεν μου δημιουργούσε καμία αίσθηση να το αρχίσω λόγω το λιτού εξωφύλλου του. Όταν άρχισα το διάβασα σε δυο δόσεις. Eίχα πάθει μεγάλη πλάκα! Είναι φοβερό. Σκέψου δηλαδή εκεί στα καλά καθούμενα, να έρχεται μια χαριτωμένη κοπελίτσα και να σου λέει: ''Η αυτοκτονία είναι η πιο γλυκιά πράξη…Κόβεις τις φλέβες σου βαθιά μ' ένα χρυσό νυστέρι όλο διαμάντια, ρουφάς το αίμα σου και πεθαίνεις από την ηδονή…Αλλά εδώ στην κλινική δεν μπορώ…Θα περιμένω να γυρίσω σπίτι… Βιάζομαι…'' Πραγματικά , δεν ξέρω τι άλλο να γράψω για αυτό το βιβλίο. Απλά πάρτε και διαβάστε το. ''… Με το στόμα γεμάτο αίμα σκύβει κι άλλο και με φιλάει στο στόμα. Το αίμα περνάει από το δικό του στο δικό μου ηδονή ανείπωτη, απαγορευμένη, θεϊκή γεύση του Θεού…''