Το συγκεκριμένο βιβλίο βραβεύτηκε το 2000 με το βραβείο “Bram Stoker” και χαρακτηρίστηκε ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς. Συγγραφείς όπως ο Ivon Navaro, Brian Hotz, αλλά και εκδοτικοί οίκοι όπως ο “Publishers Weekly” γράφουν τα καλύτερα γι αυτό. Η υπόθεση είναι πραγματικά πρωτότυπη και σε καθηλώνει. Διαδραματίζεται σε μια μικρή πόλη της Virginia, μέσα σε μια κλειστή κοινωνία στην οποία επικρατεί σκοταδισμός και παράξενα έθιμα. Ο αμαρτοβόρος είναι ένας μοναχικός άνθρωπος που ζει στα δάση, και ο σκοπός του είναι να παίρνει τις αμαρτίες των πεθαμένων τρώγοντας το φαγητό που προσφέρουν οι συγγενείς πάνω από το πτώμα. Κανείς δεν κοιτά ποτέ τον αμαρτοβόρο γιατί πεθαίνει. Η συγγραφέας παρουσιάζει τη δύσκολη ζωή της οικογένειας και ιδιαίτερα του κεντρικού ήρωα, του γιου του αμαρτοβόρου. Ασχολείται κυρίως με την ψυχολογία και την καθημερινή ζωή του ήρωα, που έχει να αντιμετωπίσει τα σχόλια της κοινωνίας που ζει. Κατά τη γνώμη μου, αρνητικό στοιχείο αποτελούν οι υπερβολικές παρομοιώσεις που χρησιμοποιούνται. Ενώ αρχικά μπορώ να πω ότι ήταν λίγο πεζό και βαρετό, η γνώμη μου άλλαξε ριζικά κατά το τέλος. Παρουσιάζεται η επίπτωση και η απόλυτη παράνοια που επιφέρει ο σκοταδισμός, με γεγονότα όπως δολοφονίες, σταυρώσεις, βασανισμός και νεκροφαγία. Το τέλος του βιβλίου είναι πραγματικά εκπληκτικό και μη αναμενόμενο. Το στυλ γραφής της συγγραφέως είναι παρόμοιο με αυτό του Stephen King.
No comments:
Post a Comment