Queen of the Damned

Σκηνοθεσία: Michael Rymer

Cast: Stuart Tonsend, Aaliyah, Marguerite Moreau, Vincent Perez, Len Olin.

Σενάριο: Scott Abbott και Michael Petroni βασισμένο στα The Vampire Chronicles της Anne Rice.

Είναι η υποτιθέμενη “συνέχεια” του δοξασμένου και αξεπέραστου “Interview with the Vampire”. Ναι, το “Queen of the Damned” είναι βασισμένο στα Vampire Chronicles της αγαπητής Anne Rice. Βασισμένο. Αυτή είναι η λέξη που πρέπει να σταθούμε. Η ταινία αυτή, όσο και να προσπαθεί να φτάσει την – όπως αποκαλεί ο Louis από το Bloodstone – “Μητέρα ταινία όλων των Vampire films”, δεν τα καταφέρνει. Αλλά όμως δεν παύει να είναι μια ταινία που αξίζει να δείτε. Ο Lestat λοιπόν ξυπνά και αποφασίζει, μετά από 200 περίπου χρόνια βρισκόμενος σε βαθύ λήθαργο, να βαδίσει ανάμεσα στους θνητούς, να βγει στον έξω κόσμο και όχι να κρύβεται στις σκιές, δείχνοντας σε όλους ότι είναι ένας βρικόλακας – ασχέτως αν κανείς δεν το πιστεύει. Και τι καλύτερος τρόπος να το καταφέρει αυτό από το να γίνει ένας επίγειος θεός με τη μορφή ενός Rock Star ονόματι The Vampire Lestat. Εντάξει, αυτό ακούγεται κουφό και ξενίζει αρκετά, αλλά τελικά αποδεικνύεται ενδιαφέρον. Η ταινία μας περιγράφει πως ο Lestat έγινε βρικόλακας – στα χέρια του Marius, ενός από τους γηραιότερους ζωντανούς βρικόλακες, ο οποίος “έκανε” και τον Armand, σύμφωνα με το καταπληκτικό “The Vampire Armand” της Anne Rice – και κατέληξε να γίνει για λίγο Βασιλιάς στο πλάι της Μητέρας όλων των Βρικολάκων και παντοδύναμης Βασίλισσας Akasha. Μαζί, ο Lestat και η Akasha θέλουν τον κόσμο στα πόδια τους, να βασιλέψουν πάνω σε ένα θρόνο βαμμένο με το αίμα της ανθρωπότητας.

Η ταινία ποικίλει σε συναισθήματα και καταστάσεις. Από τη μοντέρνα Rock - νέοMetal κατάσταση σε μεταφέρει σε παλιές εποχές, στην Αναγέννηση και ακόμα και σε ατμόσφαιρα αρχαίας Αιγύπτου – όπου και η Akasha ήταν παντοδύναμη Βασίλισσα. Η σκηνές στο κάστρο του Marius, την πρώτη νύχτα του Lestat σαν βρικόλακα, έχουν την ατμόσφαιρα του «Interview». Και πολλές άλλες ακόμα περιέχουν εκείνη την αίγλη της πρώτης ταινίας. Αλλά η ηθοποιία δεν είναι στα ίδια επίπεδα και μερικές φορές χαλάει την ατμόσφαιρα της ταινίας. Αλλά αυτές οι στιγμές είναι πολύ λίγες. Η Aaliyah στο ρόλο της Akasha – και τον τελευταίο ρόλο της ζωής της μιας και πέθανε λίγο καιρό μετά τα γυρίσματα της ταινίας σε αεροπορικό δυστύχημα – είναι κατά τη γνώμη μου καταπληκτική, με κινήσεις φιδίσιες και ηδονικές και βλέμμα πραγματικά αμείλικτης και αδίστακτης Βασίλισσας-βρικόλακα. Ο Stuart Townsend όμως δεν νομίζω ότι ήταν ο κατάλληλος για το ρόλο. Παίζει μέτρια και αυτό το ύφος αυτοπεποίθησης, δύναμης και εγωισμού που είχε αυθόρμητα ο Tom Cruise στο «Interview» εδώ φαίνεται πολύ προσποιητό. Ναι, ο Lestat εδώ είναι ένας poser! Οι υπόλοιποι ηθοποιοί κυμαίνονται σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα θα έλεγα, η μουσική είναι καλή και η σκηνοθεσία εξίσου. Η ταινία περνάει αυτό που θέλει με επιτυχία. Αλλά δεν παύει να είναι ένα sequel που δεν φτάνει τα επίπεδα του «Interview». Δείτε το σαν μια άλλη εντελώς ταινία – γιατί ούτως ή άλλως είναι – θα σας αφήσει σίγουρα ικανοποιημένους. Ειδικά την σκηνή που μπαίνει η Akasha μέσα στο vampire club και το μετατρέπει σε κόλαση, δεν πρέπει να τη χάσει κανείς.