Όταν διάβασα την αρχή της ιστορίας, όπως είναι τυπωμένη στο οπισθόφυλλο, μπορώ να πω ότι με κατέβαλε ένα συναίσθημα ότι αυτό το βιβλίο είχε να προσφέρει κάτι παραπάνω. Η αίσθηση αυτή παρέμενε καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσής του και μετά περίπου τα τρία πέμπτα αυτού, ξαφνικά η πλοκή εκτοξεύεται στα ύψη και καταπιάνεται με θέματα που συναντάμε συνήθως σε φιλοσοφικά δοκίμια. Η πρωτοτυπία έγκειται στον συνδυασμό μιας αυθαίρετα παράλογης κατάστασης που επικρατεί από την αρχή του μυθιστορήματος, η οποία φαινομενικά φαίνεται ανεξήγητη, και της αναπάντεχης αποκάλυψης της αιτίας αυτής, μετά τα μέσα του βιβλίου, η οποία βασίζεται τόσο σε βιολογικά, όσο και σε θεολογικά και φιλοσοφικά δεδομένα. Η φιλοσοφική πλευρά αυτού του μυθιστορήματος γίνεται ιδιαίτερα αισθητή, όχι μόνο γιατί προσφέρει μια εναλλακτική επεξήγηση της ιστορίας του ανθρώπου και των «πιστεύω» του, αλλά περισσότερο γιατί προτείνει έναν νέο τρόπο με τον οποίο μπορεί κανείς να βλέπει τα πράγματα γύρω του, και ένα σκοπό για το μέλλον που δεν φαντάζει πλέον τόσο δυσοίωνο… Τώρα σχετικά με την πλοκή: ξημερώνει μια συνηθισμένη Κυριακή και ξαφνικά κάθε έφηβος συνειδητοποιεί ότι ο κόσμος που ήξερε έχει καταρρεύσει. Φαινομενικά, όλοι οι γονείς, και γενικότερα κάθε άνθρωπος πάνω από 19 ετών, έχουν καταβληθεί από μια παράξενη μανία… να σκοτώνουν τα παιδιά τους! Η ιστορία ρέει παρουσιάζοντας τις πρώτες μέρες μέσα από τα μάτια του έφηβου αντι-ήρωα Νικ Έιταν (όπως λέμε Σέιταν!) και την μετέπειτα προσπάθεια οργάνωσης κοινοτήτων εφήβων, από καθωσπρέπει παιδιά του κατηχητικού μέχρι σαδιστικά τσογλάνια του δρόμου. Όλοι προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να προστατευθούν από τους «τρελούς» ενήλικες, και παράλληλα να ανακαλύψουν τι συνέβη εκείνη την Κυριακή. Ομολογουμένως δεν βαρέθηκα καθόλου διαβάζοντας αυτό το μυθιστόρημα, αντιθέτως σε αρκετά σημεία, ιδιαίτερα μετά το μέσο του βιβλίου, μπορώ να πω ότι δεν μπορούσα να το αφήσω. Προτείνεται ανεπιφύλακτα!
No comments:
Post a Comment