Unholy Ritual - Νεκρομαντεία

Deep in time’s graves, Love’s you lie still,

Close the tale now, I breathe and cannot sleep I dream alone

Η μαντεία αποτελεί μία από τις απόκρυφες τέχνες που ξεκίνησαν και αναπτύχθηκαν ήδη από τα αρχαία χρόνια σταδιακά σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Παρακλάδι της μαντείας είναι η νεκρομαντεία (η νεκυομαντεία), η οποία έχει ιδιαίτερη σχέση με την μαγεία. Η νεκρομαντεία είναι η τέχνη της επίκλησης νεκρών για την υπόδειξη απόκρυφων ή μελλοντικών πραγμάτων, κρυμμένων αντικειμένων και άλλων.

Η αντίληψη της επικοινωνίας των ζωντανών με τους νεκρούς γεννήθηκε στους ανατολικούς λαούς. Το πρώτο δείγμα των πεποιθήσεων αυτών υπήρξε το γνωστό “Έπος του Γιλγαμές”, δημιούργημα των αρχαίων Σουμερο-Βαβυλωνίων. Το έπος αυτό διηγείται την προσπάθεια του ήρωα Γιλγαμές, να πάρει την άδεια από τους θεούς, ώστε να μπορέσει να ανέβει στην επιφάνεια της Γης η σκιά του πεθαμένου φίλου του, Εκίντου για να του δώσει μια εικόνα του κόσμου των νεκρών. Δηλαδή περιγράφεται απλά μια γνώριμη πράξη νεκρομαντείας.

Η τέχνη της νεκρομαντείας εύκολα αφομοιώθηκε από τον ήδη αναπτυγμένο πολιτισμό των Αιγυπτίων. Στον πολιτισμό των Αιγυπτίων είναι έντονη η λατρεία των νεκρών. Απόδειξη αποτελούν τα πολυτελέστατα μνήματα, καθώς επίσης και η περίφημη “Βίβλος Των Νεκρών” (1591 π.Χ.). Έτσι ήταν ιδιαίτερα εύφορο το κλίμα για την άνθηση αυτού του είδους της μαντείας.

Οι Εβραίοι πίστευαν στην αθανασία της ψυχής, αν και δεν γίνεται αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη. Επίσης, είχαν προχωρήσει και στην κατασκευή ενός οργάνου ονομαζόμενου “Περιστρεφόμενη Τράπεζα” ώστε να διευκολύνουν την επικοινωνία τους με τους νεκρούς. Με αυτό το όργανο υποτίθεται ότι οι νεκροί σχημάτιζαν φράσεις, μετά από τις ένθερμες παρακλήσεις τους. Η Περιστρεφόμενη Τράπεζα υπήρχε σε κάθε εβραϊκό ναό. Όμως οι τελετουργίες της νεκρομαντείας στους Εβραίους αλλά και στους Συρίους ήταν πολύ αποτρόπαιες αφού περιελάμβαναν φόνους νεαρών παιδιών. Για παράδειγμα, ένα είδος τελετής απαιτούσε τον αποκεφαλισμό νεαρού παιδιού και την τοποθέτηση του κρανίου του σε μεταλλικό έλασμα το οποίο ανάγραφε το όνομα του πνεύματος που θα καλούσαν!

Στην Ελλάδα και στην Ιταλία οι τελετές γίνονταν αρχικά πάνω σε τάφους. Όμως η έντονη πίστη τους στην επικοινωνία τους με τους νεκρούς, τους οδήγησε στην ίδρυση ειδικών ναών επονομαζόμενων Πλουτώνια ή Χαρωντεία. Οι ναοί αυτοί χτίζονταν σε πιθανές πύλες του Άδη κατά τους αρχαίους. Στα σημερινά όρια της Ελλάδας υπάρχει ένα μόνο νεκρομαντείο, ιδιαίτερα ξακουστό στην αρχαιότητα, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή της Εφύρας στη Θεσπρωτία δίπλα στον Αχέροντα ποταμό. Σ’ αυτόν έχουν αναφερθεί σπουδαίοι ιστορικοί, όπως ο Ηρόδοτος: “Πεμψάντι γαρ ες Θεσπρωτούς επί Αχέροντα ποταμόν αγγέλους επί το νεκρομαντείο παρακαταθήκης γενικής ούτε σημαινείν έφη η Μέλισσα επιφανείσα” (Ηρόδοτος, ν92)

Όμως ακόμα και με την επικράτηση του χριστιανισμού έναντι της ειδωλολατρίας και των άλλων θρησκειών στην Ευρώπη ήταν τόσο δυνατή και ένθερμη η νεκρομαντεία και έτσι ήταν δύσκολο να ξεριζωθεί, οπότε προτιμήθηκε η αντικατάσταση της με την λατρεία των νεκρών (π.χ. μνημόσυνα). Η πιο σατανική μορφή αυτής της τέχνης εκδηλώθηκε κατά την εποχή του Μεσαίωνα , κάτι αναμενόμενο από την γενικότερη ατμόσφαιρα που επικρατούσε αυτή τη σκοταδιστική εποχή. Έτσι έχουμε τις Σαββατιαίες συγκεντρώσεις των νεκρομαντών κάτι ανάλογο με εκείνες των μαγισσών. Οι νεκρομάντες έκαναν ανήκουστες βεβηλώσεις τάφων ενώ παρασκεύαζαν αλοιφές και φίλτρα τα οποία έτριβαν στους κροτάφους στα χέρια και στο στήθος τους, σχηματίζοντας σατανικά σύμβολα, και με δυνατές κραυγές φώναζαν τους νεκρούς σε εγκαταλελειμμένα κοιμητήρια. Η νεκρομαντεία είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις που, για παράδειγμα, στην Ισπανία είχαν ιδρυθεί λαϊκά σχολεία νεκρομαντείας σε απροσπέλαστα σπηλαία, των οποίων τα στόμια τοίχισε αργότερα η Ισαβέλλα η Μεγάλη.

Η νεκρομαντεία στον κόσμο του Θιβέτ, περιοχή στην οποία άνθησαν πολλές απόκρυφες τέχνες, κατέχει σημαντική θέση. Μεγάλο δείγμα αυτού αποτελεί “Η Θιβετιανή Βίβλος Των Νεκρών” (Μπάρτο Τοντόλ), μέρη της οποίας απαγγέλλονται στις κηδείες, ώστε να ξέρουν οι νεκροί κάποια από τα πράγματα που θα αντιμετωπίσουν. Επίσης, πιστεύεται ότι η ψυχή υπάρχει για 3000 χρόνια, κι έτσι επιβεβαιώνουν την ύπαρξη επικοινωνίας με νεκρούς. Στο Θιβέτ ακόμα και σήμερα τελείται ένα είδος νεκρομαντείας από Λάμας, οι οποίοι δίνουν συμβουλές στο λαό μέσα από τελετουργίες. Στις μέρες μας πλέον, η νεκρομαντεία εμφανίζεται σε μια αρκετά “αποστειρωμένη” μορφή, με τη μορφή του Πνευματισμού. Απλό συμπέρασμα των παραπάνω είναι η αιώνια και άρρηκτη σχέση ζωντανών και νεκρών, η οποία μεταλλάσσεται ανάλογα με τη γνώση και τις ανάγκες της κάθε εποχής.