Η αλήθεια είναι ότι η πρωτοτυπία αποτελεί σήμερα ένα από τα τελευταία κριτήρια για τη συγγραφή μυθιστορημάτων φαντασίας και τρόμου. Αυτό οφείλεται, αν μη τι άλλο, στις καθιερωμένες σχολές που έχουν πλέον δημιουργηθεί από τους μαιτρ του είδους, καθώς και την ολοένα αυξανόμενη εμπορικοποίηση μιας παρεξηγημένης, σήμερα, τέχνης. Τροχοπέδη στην σύγχρονη μόδα του «ό,τι πουλάει πρέπει να αντιγράφεται και να εξαπλώνεται», που εφαρμόζουν κατά κόρον οι μεγαλύτεροι εκδοτικοί οίκοι, έρχονται να δημιουργήσουν οι εκδόσεις Οξύ, και πάλι, εκδίδοντας στη χώρα μας το μυθιστόρημα αυτό του Douglas Clegg. Ο “Άνθρωπος του Χάλοουιν” λοιπόν δεν χαρακτηρίζεται από την αμετροέπεια στην οποία συνηθίζουν να υποπέφτουν οι “μεγάλοι” συγγραφείς του είδους, παρόλα αυτά προσφέρει άρτια δημιουργημένους χαρακτήρες και αρκετά πολύπλοκη πλοκή, ικανή να ικανοποιήσει ακόμα και τους πιο απαιτητικούς στο είδος αναγνώστες. Η μεστή ανάπτυξη των χαρακτήρων και των γεγονότων, καθιστά εξαιρετικά πιο έντονη την εμπειρία του βιβλίου, παρόλο που δεν αποτελεί το κύριο ατού του. Το “κρίσιμο” χαρακτηριστικό του μυθιστορήματος είναι η ιδιόρρυθμη χρονική δομή του, η οποία προκαλεί στον αναγνώστη τόσο ένα είδος προοικονομίας για τα μελλοντικά γεγονότα, όσο και μια συνεχή αναδρομή στο παρελθόν, με απώτερο σκοπό να τον ωθήσει να συμπληρώσει τα κομμάτια του παζλ και να ανακαλύψει μόνος του, από ένα σημείο και μετά, την ολοκληρωμένη εικόνα που σχηματίζουν. Αν μέσα σε όλα τα προαναφερθέντα προτερήματα του εν λόγω βιβλίου, προσθέσουμε και το γεγονός ότι ο συγγραφέας κάνει ορισμένες αρκετά επιτυχημένες νύξεις σε θέματα εσωτερικής ηθικής, ενώ ταυτόχρονα καταδικάζει έμμεσα την “σκοτεινή” πλευρά του ανθρώπου, καταλαβαίνουμε ότι έχουμε μπροστά μας ένα ουσιαστικό βιβλίο που μπορεί να προσφέρει σε πολλούς τομείς.
Η υπόθεση, ως επί το πλείστον, διαδραματίζεται στο χωριό Στοουνχέιβεν, στην Νέα Αγγλία των ΗΠΑ. Κύριος χαρακτήρας του μυθιστορήματος είναι ο Στόουνι Κρόουφορντ, το παρελθόν του οποίου είναι τόσο θολό στον αναγνώστη στην αρχή, όσο είναι και στον ίδιο. Η ιστορία του Στοουνχέιβεν κρύβει αρκετά μυστικά πλαισιωμένα από την μυστικοπάθεια του συγγραφέα, ο οποίος κρατάει σε αγωνία τον αναγνώστη και δεν ενώνει τα κομμάτια του παζλ παρά μόνο στην κορύφωση της ιστορίας. Ο Άνθρωπος του Χάλοουιν τελικά, όποιος και αν είναι αυτός, οδηγείται από βαθύτερα κίνητρα στην ολοκλήρωση μιας παρανοϊκής και σατανικής ιστορίας αγάπης! Εξάλλου, χαρακτηριστικό στοιχείο της ιστορίας αποτελεί η λεζάντα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: “Αν ο Aleister Crowley είχε γράψει το Ρωμαίος και Ιουλιέτα, το αποτέλεσμα θα ήταν ο Άνθρωπος του Χάλοουιν”!
No comments:
Post a Comment