Bloodcult's blog with film and book reviews, past articles about Art, History, Mythology, Literature, Cinema, Philosophy and much more. For now, available only in Greek.

Thursday, May 26, 2011

The Dark Side of Mortality

Αυτό το άρθρο προήλθε από καθαρή τύχη κατά την ερευνά πληροφοριών για τη στήλη “Mystic Places of Reality” του περιοδικού Bloodcult, και είναι άμεσα συνδεμένο με την θεματολογία αυτού του περιοδικού. Οι αναφορές για φαινόμενα νεκροζώντανων βρικολάκων υπάρχουν σχεδόν παντού στην παράδοση και στους μύθους διαφόρων  λαών. Πρόκειται για μια βαμπιρική ιστορία με αληθινές αναφορές και γεγονότα που συνέβησαν αρκετά χρόνια πριν, όταν ο κόσμος ήταν πραγματικά αμόρφωτος και αλαφροΐσκιωτος. Κατά τη γνώμη μου αυτός ο λαϊκός θρύλος, όσο μακάβριος και αν ακούγεται για τον απλό κόσμο, μου φαίνεται και λίγο κωμικοτραγικός. Τα βαμπίρ μερικές φορές έχουν και το γέλιο τους…

Ο ΧΤΕΝΙΑΣ

Στο ακρωτήρι των Χανίων, πριν από αρκετά χρόνια, έγινε κάτι που τρομοκράτησε και βασάνισε  όλους τους κάτοικους του. Συγκεκριμένα, στην έντονα τουριστική περιοχή του Καλαθά παλιότερα υπήρχε μόνο η έρημη παραλία και μια μικρή βραχονησίδα απέναντι. Εκεί κοντά λοιπόν, υπήρχε ένα χωριό χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να πάει παπάς για τις ανάγκες του χωριού. Το πρόβλημα ήταν ότι λόγω των δύσκολων εποχών δεν ήξερε να διαβάζει καλά και συλλάβιζε  μόνο τα μισά γράμματα της νεκρώσιμης ακολουθίας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν διάβαζε σωστά τους νεκρούς και αυτοί δεν έβρισκαν ανάπαυση. Μετά από λίγο καιρό άρχισαν φήμες ότι εμφανίσθηκαν κάποιοι νεκροί και ο κόσμος άρχισε να τρομοκρατείται. Τελικά κατάλαβαν ότι οι νεκροί είχαν σηκωθεί από τους τάφους τους και τριγύριζαν στις ερημιές προκαλώντας καταστροφές στις περιουσίες τους και ανατριχίλα στους ντόπιους. Έλεγαν ότι οι νεκροί «καταχάνεψαν» (το βρικολάκιασμα στην κρητική διάλεκτο).
Οι «καταχανάδες» (βρικόλακες) τριγύριζαν στα γύρω χωριά και οι κάτοικοι το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να κρύβονται και να προσεύχονται, μα τίποτα δεν άλλαζε. Τελικά αποφάσισαν να πηγαίνουν τους νεκρούς σε άλλο παπά και έτσι το φαινόμενο σταμάτησε αλλά οι παλιοί δεν έλεγαν να εξαφανιστούν. Το μαρτύριο ήταν τόσο μεγάλο που ο νέος παπάς αναγκάστηκε να τους διαβάσει όλους και να τους εξορίσει στη μικρή βραχονησίδα. Τελικά τα κατάφερε, και έτσι τα χωριά απαλλάχτηκαν από τον τρόμο.

Αλλά ένας όμως δεν πτοήθηκε, ο λεγόμενος «Χτένιας». Το όνομα αυτό προερχόταν από το επάγγελμά του, που ήταν να επισκευάζει τα χτένια των αργαλειών. Εξαιτίας του επαγγέλματός του, γνώριζε όλα τα σπίτια και τους έκανε τακτικές βραδινές επισκέψεις προκαλώντας για άλλη μια φορά τον πανικό. Το θέμα είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις και έτσι ο ίδιος ο παπάς αναγκάστηκε να δώσει ξεχωριστή κατάρα για τον δυνατό αρχηγό τους. Η τιμωρία του ήταν να αδειάσει την άμμο του μικρού νησιού με ένα κέλυφος σαλιγκαριού!  Η κατάρα έπιασε. Τότε ο άτυχος βρικόλακας δούλευε όλο το βράδυ ασταμάτητα, τόσο που από την κούραση τα αγκομαχητά του έφταναν στην απέναντι όχθη. Οι κάτοικοι τον άκουγαν να υποφέρει και τον λυπόντουσαν….  Το μαρτύριο του κράτησε αρκετά μέχρι που χάθηκε… και η περιοχή γέμισε ξενοδοχεία. Κρίμα πάντως που εμείς δεν έχουμε δει κάποιον παρόμοιο στην εποχή που υπάρχουμε….

No comments:

Post a Comment