Bloodcult's blog with film and book reviews, past articles about Art, History, Mythology, Literature, Cinema, Philosophy and much more. For now, available only in Greek.

Saturday, April 23, 2011

03 - Συμβαίνει σε πολλούς, αλλά γιατι;


Η δράση των διαβολικών αυτών πλασμάτων όμως, δεν περιορίζεται στο σλαβικό κόσμο αλλά, όπως έδειξε ο λαογράφος David J. Hufford στη μελέτη του Ο Τρόμος που Πλησιάζει τη Νύχτα (1982), τουλάχιστον το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει δεχτεί μια επίθεση της Γριάς Μάγισσας σε όλη τη διάρκεια της ζωής του! Οι επιθέσεις έγιναν μάλιστα και σε άτομα που δεν γνώριζαν την παλαιά πίστη στα πνεύματα των νυχτερινών επιθέσεων, υποδεικνύοντας έτσι πως είτε το φαινόμενο έχει μια αγνή παραφυσική προέλευση, είτε πρόκειται για μια ψυχοσωματική λειτουργία! Σύμφωνος με την τελευταία άποψη ήταν ο περίφημος λόγιος και Ρωμαίος γιατρός του 2ου αιώνα μ. Χ. Γαληνός, ο οποίος απέδωσε τις εμπειρίες αυτές στη δυσπεψία. Πολλούς αιώνες αργότερα, ο ψυχαναλυτής και βιογράφος του Freud, Ernest Jones θα ταυτίσει τη φυσιολογία των επιθέσεων αυτών με τους απλούς εφιάλτες, θεωρώντας κοινή πηγή μια κάποια σεξουαλική απώθηση. Ο ίδιος Θα παρατηρήσει μάλιστα στο On the Nightmare (1931), πως η αγγλοσαξονική λέξη για τον εφιάλτη (nightmare) προέρχεται από το νύχτα (neaht ή nicht) και το συντρίβω (mara, λέξη που συνδέεται με τα σεξουαλικά πνεύματα incubus και succubus). Τουλάχιστον μέχρι τα μισά του 17ου αιώνα, η λέξη εφιάλτης χρησιμοποιούταν για να περιγράψει αποκλειστικά τις επιθέσεις της Γριάς Μάγισσας! Μια διαφορετική ερμηνεία στο πρόβλημα του φαινομένου δίνεται από νεότερους ψυχιάτρους, καθώς αναγνωρίζουν κοινή συμπτωματολογία με ορισμένες κλασσικές διαταραχές του ύπνου, όπως είναι η Ναρκοληψία και η Διαταραχή Ενυπνίου Τρόμου… Στην πρώτη περίπτωση -που είναι μια μάλλον κληρονομική κατάσταση- ο άνθρωπος βιώνει αιφνίδια υπνηλία σε μια οποιαδήποτε στιγμή της μέρας, με αποτέλεσμα να κοιμάται σε ακατάλληλες συνθήκες, όπως όταν οδηγεί! Κατά τη διάρκεια της διαταραχής, παρατηρείται συνήθως απώλεια μυϊκού τόνου αλλά και ψευδαισθήσεις κατά την έναρξη ή τη λήξη του επεισοδίου. Στην δεύτερη κατάσταση, ο άνθρωπος βγαίνει απότομα από τον ονειρικό κόσμο με κραυγές αγωνίας και έντονη την αίσθηση του πανικού. Παράλυση του σώματος όμως δεν παρατηρείται, ενώ η αδυναμία ανάκλησης του ονείρου γενικεύει το άγχος και την πηγή προέλευσης του στο περιβάλλον του δωματίου. Και οι δύο περιπτώσεις, έχουν ως κοινό παρονομαστή το άγχος και τη νευρικότητα, στοιχείο που χαρακτηρίζει επίσης και τις περιπτώσεις Μεμονωμένης Παράλυσης Ύπνου. Πιστεύεται λοιπόν πως άτομα που ξαπλώνουν ανάσκελα, κοιμούνται ελάχιστα, ζούνε έντονη, στρεσσογόνα ζωή και κάνουν χρήση ουσιών (όπως Xanax ή Valium), έχουν μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας! Οι μορφές αντιμετώπισης λοιπόν που προτείνουν οι επιστήμονες για όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, περιλαμβάνουν εκτός από ορισμένες φαρμακευτικές θεραπείες και ψυχανάλυση… με σκοπό την προσπάθεια του ανθρώπου να κινηθεί ελάχιστα ή έστω να φωνάξει τη στιγμή που βιώνει παράλυση στο σώμα του. Η επιδίωξη αυτή για αυτοέλεγχο είναι αρκετή ώστε να επανέλθει η ισορροπία στον ψυχοσωματικό οργανισμό. Θα μπορούσαν όμως, οι παραπάνω θεωρίες να εξηγήσουν ικανοποιητικά όλο το πλήθος των περιπτώσεων; Πολλοί ισχυρίζονται πως όχι, κι έτσι επιστρέφουν την αναζήτηση τους στον κόσμο του Παραδόξου…

No comments:

Post a Comment