Pablo Picasso – Le Demon

“O Π. Πικάσο ήταν ένα τέρας που για να κατευναστεί χρειαζόταν ανθρωποθυσίες , σαν Θεός των τεχνών”

Η δήλωση αυτή θα πίστευε ίσως κανείς ότι ξεστομίστηκε από κάποιον πολέμιο του ισπανού ζωγράφου. Αλλά όχι, είναι λόγια της εγγονής του, της Μαρίνας Πικάσο, η οποία ήταν 22 χρονών όταν ο Πικάσο πέθανε (1973).

Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ‘Chatto & Windus’ το βιβλίο της “Πικάσο, ο παππούς μου”, στο οποίο περιγράφει πώς κάθε μέλος της οικογένειας, κατέληξε να εξαρτάται και να υποτάσσεται στο επιβλητικό Εγώ του ζωγράφου. Χρειαζόταν θύματα, χρειαζόταν ενέργεια για να δημιουργήσει. Τα θύματα του ήταν οι αγαπημένοι του: “Κανείς στην οικογένεια μου δεν κατάφερε να ξεφύγει από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του. Χρειαζόταν αίμα για να υπογράφει τους πίνακές του.”

Ακούγεται υπερβολικό, αλλά και το ιστορικό της οικογένειας είναι υπερβολικά ζοφερό. Ο αδερφός της Μαρίνας, ο Παμπλίτο, αυτοκτόνησε πίνοντας λευκαντικό. Η γιαγιά της, η Όλγα, πέθανε παράλυτη. Ο πατέρας της, ο Πάολο, πέθανε ταπεινωμένος. Η Ζακλίν, η τελευταία σύζυγος του Πικάσο, αυτοπυροβολήθηκε. Η Μαρί-Τερεζ, που υπήρξε μούσα του καλλιτέχνη, απαγχονίστηκε. (Νομίζω ότι τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Πως μπορείς να τα σχολιάσεις;)

Η Μαρίνα ήταν από τους λίγους της οικογένειας που κατάφεραν να δραπετεύσουν από τον ασφυκτικό αυτό κλοιό θανάτου, από την κατάρα, θα έλεγε κάποιος, που ο μεγάλος ζωγράφος τους κληροδότησε. Η εξαιρετικά πλούσια 50χρονη σήμερα Μαρίνα, τα κατάφερε μόνο ύστερα από 14 χρόνια ψυχανάλυσης, καθώς και αυτή υπέφερε από ανεξέλεγκτους φόβους και λιποθυμικές τάσεις. “Σε όλη μου τη ζωή προσπαθούσα να ξεφύγω από την δυστυχία που δημιούργησε ο Πικάσο.”

Η Μαρίνα μάλιστα πιστεύει πως ο παππούς της ακόμα και μέσα από τον τάφο, προκάλεσε το θάνατο του αδελφού της. “Αγαπούσαμε και οι δυο τον παππού, αν και τα αισθήματα ουδέποτε ήταν αμοιβαία. Όταν πέθανε, ο αδελφός μου και εγώ θελήσαμε να τον δούμε μια τελευταία φορά, αλλά η Ζακλίν δεν μας δέχτηκε. Ο Παμπλίτο πήγε μόνος του σπίτι και έλυσε τα σκυλιά για να τον διώξει. Εκείνος γύρισε στο σπίτι και αυτοκτόνησε”. Τον βρήκε στον καναπέ να κείτεται αιμορραγώντας από το στόμα και πέρασε τρεις μήνες στο προσκέφαλο του στο νοσοκομείο, μέχρι που πέθανε. Εκεί, πριν ξεψυχήσει, Ο Παμπλίτο της είπε ότι είδε την αυτοκτονία ως τον μόνο τρόπο να δραπετεύσει, να ξεφύγει.