Bloodcult's blog with film and book reviews, past articles about Art, History, Mythology, Literature, Cinema, Philosophy and much more. For now, available only in Greek.

Monday, October 24, 2011

Auguste Rodin: The Gates of Hell

«Ou ai-je appris la sculpture? Dans les bois, en regardant les arbres…»
«Πού έμαθα γλυπτική; Μέσα στα δάση κοιτάζοντας τα δέντρα…»

Γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1840 στο Παρίσι. Σπούδασε μαθηματικά και σχέδιο στο Petite Ecole από το 1854 έως το 1859. Εργάστηκε σαν διακοσμητής σε θέατρα, αν και του είχε προταθεί η θέση του διευθυντή στη σχολή Καλών Τεχνών, μέχρι που οδηγήθηκε στην γλυπτική η οποία τον εξέφραζε περισσότερο. Το έργο του δεν έχει χαρακτηριστεί από κανένα καλλιτεχνικό ρεύμα. 

Το Φιλί
Από τα πιο σημαντικά έργα του είναι το φιλί (LE BAISER), ο σκεπτόμενος (LE PENSEUR), το χέρι του Θεού (LE MAIN DE DIEU), καθώς και πορτρέτα από Γάλλους λόγιους και καλλιτέχνες της εποχής, όπως αυτά του Βίκτορος Ουγκώ και της Καμίλ Κλοντέλ, μέχρι που αποφάσισε να δημιουργήσει κάτι ξεχωριστό και ακραία σκοτεινό, το οποίο εξέθεσε το 1880 στο Παρίσι. Το έργο αυτό ονομαστικέ «ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ» ένα έργο τόσο ογκώδες, μαύρο και επιβλητικό, επηρεασμένο από έργα του Μιχαήλ Αγγελου και από την αρχιτεκτονική γοτθικών τάφων.
Ο Σκεπτόμενος Άνδρας
Η οπτική του Rodin όμως επικεντρώνεται όχι στην κόλαση σαν μια απεικόνιση της Θεϊκής Κωμωδίας του Δάντη, ούτε σαν έναν κόσμο στον οποίο βασιλεύει ο Άδης ή ο Σατανάς. Η Κόλαση του Rodin είναι η ίδια η κόλαση που υπάρχει μέσα στην ανθρώπινη ψυχή, η απόγνωση και η τραγικότητα που εκφράζονται με τρόπο ανθρώπινο και όχι μεταφυσικό. Στην Κόλαση του Rodin ο Θεός είναι απών. Το ίδιο και ο Σατανάς. Μόνο ο άνθρωπος μέσα από τα πάθη και τη μοναξιά του ενέπνευσε τον καλλιτέχνη στη δημιουργία ενός έργου μαύρου και τόσο επιβλητικού που αν κανείς το κοιτάξει στον κήπο του μουσείου, όπου σήμερα βρίσκεται, μπορεί και να νιώσει την ίδια αυτή Κόλαση να τον πλακώνει, να τον καταβάλλει, να τον πλημμυρίζει.
Οι Πύλες της Κολάσεως
 Το μέγεθος του είναι τόσο μεγάλο ώστε το μουσείο αναγκάστηκε να το αφήσει στον κήπο του ακριβώς δίπλα στον τάφο του καλλιτέχνη, με τις ανάλογες βέβαια διαδικασίες συντήρησης. Το δημιούργημα αναπαριστά δυο τεράστιες πόρτες οι οποίες οδηγούν σε αυτό που καθένας μπορεί να ορίσει ως Κάτω Κόσμο. Πάνω τους είναι σκαλισμένες στο χέρι εκατοντάδες μικρογραφίες δαιμόνων, σκελετών, μουμιών, γυμνών γυναικών και αναπαραστάσεις από χορούς του θανάτου του γοτθικού μεσαίωνα. Τα πάντα στις πύλες τις κολάσεως δείχνουν να «κινούνται», όπως θέλει να περάσει και ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Για το λόγο αυτό όλες οι μορφές αναπαριστούν ένα σύμπλεγμα στο οποίο άνθρωποι, δαίμονες και θεοί είναι μπλεγμένοι μεταξύ τους!!!

No comments:

Post a Comment