Re-Cycle

Αυτή τη φορά δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια κινέζικη ταινία εποχής ως συνήθως, αλλά με μια ταινία που βαδίζει στα χνάρια του γιαπωνέζικου horror. Οι Danny και Oxide Pang (γνωστοί για την τριλογία «Το Μάτι») πρωτοπαρουσίασαν την ταινία στο Cannes International Film Festival του 2006, και από εκεί κιόλας φάνηκε ότι θα πήγαινε καλά. Κατά τη γνώμη μου, το “Re-Cycle” είναι μια ταινία που δεν μπορεί εύκολα να κατηγοριοποιηθεί, κι ας βαδίζει σε horror μονοπάτια. 

Μια επιτυχημένη συγγραφέας, μετά από ένα αγαπησιάρικο best seller της στην Νοτιοανατολική Ασία, προαναγγέλλει το νέο της βιβλίο ονόματι “Re-Cycle”, που θα είναι βασισμένο στο υπερφυσικό. Ουσιαστικά, «καλώντας» την «άλλη πλευρά» να την πλησιάσει για να ζήσει πραγματικό τρόμο που θα της δώσει το έναυσμα να αρχίσει να γράφει, μπλέκεται σε ένα πάρε-δώσε με υπερφυσικές δυνάμεις που αργά ή γρήγορα την τραβάνε σε έναν παράλληλο κόσμο, από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει. Χάνεται σε έναν λαβύρινθο διαστάσεων που ζουν αναμνήσεις, πράγματα ξεχασμένα, λυπημένα, αλλά και φρικιαστικά και αγανακτισμένα, βουτηγμένα στη λήθη. Σε ένα σκουπιδότοπο πεταμένων σκέψεων, επιλογών, φαντασιώσεων αλλά και ανθρώπων ξεχασμένων και νεκρών.

Ο καταιγισμός ωραίων σκηνών φρίκης – βασισμένων στην πετυχημένη ασιατική συνταγή της ακινησίας των μορφών – αλλά και ανείπωτης παραμυθένιας φαντασίας είναι ίσως λίγο υπερβολικός. Η ταινία αργεί να σε βάλει στο «ψητό», και όταν αυτό γίνεται, σε καθηλώνει. Πάντως αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι ο παραμυθένιος αέρας που πνέει από τη στιγμή που η συγγραφέας μπαίνει στην άλλη διάσταση. Είναι σαν να ζεις μαζί της παραισθήσεις, σκοτεινές και αγχωτικές εικόνες σε κυριεύουν, και οι πρωτότυπες ιδέες δίνουν και παίρνουν. Λάθος όμως για μένα η κλασική μακρυμάλλικη μορφή για φάντασμα, που έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε, αλλά και η γερή δόση μελό στο τέλος της ταινίας, που κουράζει. Έχει πέσει πολλή δουλειά και αξίζουν συγχαρητήρια, γιατί είναι μια σοβαρή και ποιοτική προσέγγιση του διαφορετικού στο χώρο των ταινιών τρόμου/φαντασίας. Βάλτε στο μπλέντερ μια εφιαλτική εκδοχή του “Labyrinth” (του καταπληκτικού παραμυθιού με πρωταγωνιστή τον David Bowie), του “Silent Hill”, του “The Ring”, πάρτε 3-4 παραισθησιογόνα και θα βρεθείτε κι εσείς στον κόσμο που δημιούργησαν οι αδερφοί Pang. Αξίζει αναμφίβολα ένα «μάτι», αλλά σίγουρα θα υπάρξουν κάποιες ενστάσεις.